Mijn vriend en ik waren al 11 jaar samen waarvan we 8 jaar samenwoonden, toen we uit elkaar gingen. De woning hadden we samen aangekocht, waarbij we allebei voor 50% eigenaar werden van de woning.

Omdat ik goed gespaard had en ons huis wel een opknapbeurt kon gebruiken, heb ik toen we ons huis kochten € 50.000,- in de verbouwing van ons huis gestopt. Mijn vriend kwam na een jaar zonder werk te zitten, waardoor ik ook een tijdje alle kosten van de woning heb betaald.

Toen we de woning gingen verkopen, ging ik er vanuit dat ik dit geld op mijn rekening gestort zou krijgen. Niets was minder waar: de overwaarde van ons huis werd 50/50 naar mijn inmiddels ex-vriend en mij overgemaakt!

Een voorbeeld uit de praktijk. Maar hoe zit dit nu? Ben je je geld echt kwijt in zo'n geval?

Het ligt voor de hand dat je jouw eigen inbreng terug wilt krijgen als je uit elkaar gaat. Dit noemen we juridisch gezien een ‘vergoedingsrecht’.

Als je niks hebt afgesproken over de terugbetaling van het bedrag dat je extra hebt betaald voor de gezamenlijke woning, dan verjaart de vordering tot terugbetaling volgens de wet na 5 jaar. Je bent je geld dan in principe kwijt 5 jaar na de betaling.

Een terugvordering kan in uitzonderlijke gevallen op onverschuldigde betaling of ongerechtvaardigde verrijking worden gebaseerd. Daarvan zal niet snel sprake zijn. Ook kan er eventueel nog een beroep worden gedaan op een vergoedingsrecht op grond van de redelijkheid en billijkheid. Daarvoor moeten alle omstandigheden van het geval tegen elkaar worden afgewogen, wat geen zekere uitkomst biedt.

Om dit te voorkomen kun je afspraken hierover samen schriftelijk vastleggen. Op die manier bepaal je samen of er een vergoedingsrecht ontstaat, zodat daar geen onduidelijkheid over is. Ook kun je samen vastleggen hoelang een beroep kan worden gedaan op dit vergoedingsrecht en voorkomen dat dit komt te vervallen door verjaring.

Ook als je in een samenlevingscontract een bepaling opneemt over extra inbreng van eigen geld, moet je goed opletten hoe je dat vastlegt. Wanneer de schuld die je op je partner krijgt direct opeisbaar is, moet je deze schuld binnen 5 jaar opeisen, anders verjaart deze vordering alsnog.

Deze verjaring kun je wel stuiten, door in de 5 jaar na de betaling je partner een brief te sturen waarin je een beroep doet op je recht om het geld terug te vragen.

Maar als je de deadline van 5 jaar laat verlopen, ben je je geld in principe kwijt!

Indien je in een samenlevingscontract vastlegt dat de vordering opeisbaar is, bijvoorbeeld bij verkoop van de woning en bij einde van het samenlevingscontract, dan verjaart deze vordering niet eerder dan 5 jaar nadat één van deze twee genoemde opeisingsgronden zich heeft voorgedaan.

Je blijft dan recht houden op het bedrag dat je extra hebt geïnvesteerd in de gezamenlijke woning.

In een samenlevingscontract kun je ook samen vastleggen hoe hoog deze vordering precies is, zodat dit vaststaat in het geval je uit elkaar zou gaan of één van de partners komt te overlijden.

Als de opbrengst van de woning weer wordt geïnvesteerd in een volgende woning, is het ook heel belangrijk om goed vast te leggen wat er met het vergoedingsrecht gebeurt.

Voor samenwoners is het echt aan te raden om afspraken over extra inbreng in de gezamenlijke woning goed vast te leggen. Hetzelfde geldt als één van de partners investeert in de woning die eigendom is van de andere partner. Wij kunnen jullie daar uiteraard bij helpen!