Elke generatie krijgt een naam, de een nog stoerder dan de ander. Maar met alle COVID perikelen en marktontwikkelingen praten we momenteel vooral over Generatie Z, geboren na 1995, waarvan massaal wordt afgevraagd hoe en of het goed moet komen met die groep jongeren. Juist in COVID tijd zijn in deze leeftijdscategorie veel banen verloren gegaan en starters komen moeilijk op weg.

Tegelijkertijd zien we meer dan ooit een ondernemingsgezindheid en creativiteit binnen tal van moderne, nieuwe beroepsgroepen waar we jaren geleden het bestaan niet van kenden.

1. Digitale generatie

“Geboren met de smartphone in hand” wordt weleens (bijna verwijtend) geroepen over deze jongere generatie en de generaties die volgen. Eerlijk is eerlijk, de huidige groep jongeren is digitaler dan ooit.  Niet alleen omdat er nu eenmaal heel veel opties zijn, maar ook omdat de bereikbaarheid van al die technologie enorm is en zelfs meer en meer een weg vindt in bijvoorbeeld het onderwijs.

Door die groeiende digitaliteit, ontstaan er ook nieuwe banen en rollen. Er zijn jongeren die hun geld (deels) verdienen door anderen te coachen beter worden in een online game, of die zich richten op e-sports ontwikkeling.

2. Sociale zekerheid

Waar enerzijds vooral de inventieve, ondernemende jongere zich eigenlijk prima lijkt te redden, is de sociale zekerheid van die groep uiteraard lager dan de jongere in loondienst.

Tegelijkertijd zien we dat de groep die na een stage (als dat al is gelukt) een baan vindt, vaak terecht komt in flexibele contracten. Wanneer deze groep ouder wordt, ontstaan er problemen (of op zijn minst uitdagingen).

Net als oudere generaties hebben doorgemaakt, groeit naar mate je ouder wordt je behoefte aan financiële en werkzekerheid.

3. Vertraagde doorstroom

Door de financiële situatie gecombineerd met het moeilijk aan een vaste baan komen EN de uitdaging om een betaalbaar huis te vinden, zien we een vertraging. Jongeren wonen langer dan ooit thuis of indien van toepassing op een studentenkamer omdat het ze onmogelijk lijkt de volgende stap te nemen.

Deze zorg horen we in de politiek natuurlijk regelmatig terug, maar laat zich niet zo eenvoudig oplossen.

4. Arbeidsmarkt te klein?

Puur cijfermatig gekeken, verlaten er nog altijd (vergrijzing) meer mensen de arbeidsmarkt dan dat ze toetreden – er zijn voor jongeren dus echt nog genoeg kansen. Hoogleraren (in  bijvoorbeeld sociologie of HRM en sociale zekerheid) willen er dan ook voor waken dat we met elkaar maar blijven herhalen hoe moeilijk het is, om te voorkomen dat de uitdagingen van deze groep een self fulfilling prophecy wordt.

Over de inventieve ondernemers hoeven we ons niet zo’n zorgen te maken en er zijn nog genoeg vakmanschappen die staan te springen om bekwaam personeel dat “met hun handen werkt”.  Tegelijkertijd lijken de zorgen voor de lager opgeleide jongere met een voortdurend flexibel contract terecht.

Overweeg je je kind of kleinkind te helpen bij bijvoorbeeld de aankoop van een huis? Of zoek je naar andere manieren die voor jullie beiden interessant zijn?

Neem eens contact op om na te denken welke manier (fiscaal) het beste bij je situatie past.