Veel partners hebben een testament 'op de langstlevende'. Echtgenoten, geregistreerd partners en samenwoners willen elkaar na overlijden vaak goed verzorgd achterlaten. Zij maken een testament om ervoor te zorgen dat de kinderen pas láter hun deel van de erfenis kunnen opeisen. Daarmee wordt de langstlevende beschermd tegen claims van de kinderen.

De langstlevende krijgt door zo'n testament alle bezittingen en alle schulden. De kinderen houden van de langstlevende ouder een geldbedrag tegoed ter waarde van hun erfdeel ofwel het 'kindsdeel'. Dit geldbedrag wordt in principe pas uitbetaald als ook de langstlevende ouder is overleden.

Omdat de langstlevende alles krijgt, kan die ook alles op maken. En dat mag: er is geen verplichting om het bedrag ter waarde van de kindsdelen te bewaren. De gedachte is juist dat de langstlevende financieel ongestoord verder kan leven.

Het is dus de vraag wat er uiteindelijk voor de kinderen over blijft.

Ook al is het niet zeker of de kinderen hun kindsdeel in de toekomst helemaal uitbetaald krijgen, toch is ons advies om goed vast te leggen welk geldbedrag de kinderen tegoed hebben. Waarom? Daar zijn verschillende redenen voor. Een belangrijke reden is dat er in de toekomst, als de geldbedragen opeisbaar worden, belasting bespaard kan worden.

Het idee van belastingbesparing vinden veel cliënten aantrekkelijk. Dat werkt als volgt.

Op het moment dat de langstlevende overlijdt, worden de kindsdelen opeisbaar. De kinderen mogen dan het geldbedrag dat zij tegoed hadden, uit het overgebleven vermogen van de langstlevende halen en (belastingvrij) aan zichzelf uitbetalen. Je moet dan wel het juiste geldbedrag weten!

Als dit na het overlijden van de eerste ouder niet is vastgelegd, is dat heel lastig te achterhalen als – soms vele jaren later – de andere ouder is overleden. En dat is jammer. Het belastingvoordeel zit hem namelijk hierin: de geldbedragen/kindsdelen van de eerst overleden ouder mag je als schuld opvoeren in de aangifte die je doet over de erfenis van de laatst overleden ouder. De erfbelasting over deze kindsdelen is in het verleden al betaald. De erfenis van de langstlevende ouder wordt door de aftrek van deze schuld kleiner, zodat je minder erfbelasting betaalt.

Om de kindsdelen op het juiste bedrag vast te stellen, telt de marktwaarde van de woning. Dus niet de (vaak lagere) WOZ-waarde. Zeker in de huidige tijd zijn woningen veel waard. Het loont om de waarde van de woning vast te stellen met een taxatie/waardebepaling kort na het overlijden van de eerste ouder. De waarde van de kindsdelen wordt er hoger van en dat is gunstig.

Omdat de kindsdelen pas vele jaren later als schuld worden afgetrokken in de erfenis van de laatste ouder, moet je de hoogte van die schuld goed kunnen onderbouwen als de belastingdienst dat vraagt. Als de geldbedragen/kindsdelen in een notariële akte zijn vastgesteld, ligt dat bewijs vast. Bovendien blijft een notariële akte altijd bewaard en is die dus in de toekomst altijd terug te vinden.

Naast het belastingvoordeel zijn er meer redenen om de kindsdelen vast te leggen. Bijvoorbeeld als de verhoudingen in het gezin niet zo goed zijn, dan is iedereen gebaat bij duidelijkheid. Ook als er rente bijgeschreven moet worden over de kindsdelen, is vaak een notariële akte nodig.

Wil je hier meer uitleg over of wil je meer weten over het besparen van erfbelasting? Neem dan contact op met onze specialisten personen- en familierecht.